21:17 "RISHTA"2-QISM O'qing faqat yig'lamang | |
| Turmushga chiqqanimdan söng, shaharda yashay boshladim. Turmush örtog'im köp marta ota-onamga biz bilan yashashni taklif qilidi, biroq ular unamadi. Qishloqdan ketish ular uchun qulay emasligini aytishdi. Ukam ham ularning fikriga qöshildi: - Opa, sen hozir qaynona-qaynotangni xizmatini qil. Ota-onamizga özim shu yerda qaray olaman. Turmush örtog'im fabrikada direktor bölib saylangach, ukamdan fabrikada menejer bölib ishlashini söradik. Ammo u taklifimizni rad qildi. Bir kuni u ishlaydigan zavodda köngilsizlik yuz berib, ukam kasalxonaga tushib qoldi. Turmush örtog'im bilan uni körishga borganimizda, oyog'i gipslangan ukamni körib hasrat qildim: - Nega menejer bölishni istamading, bunaqa xavfli ishdan ming marta yaxshiku? Ahvolingga qara! U jiddiy tabassum bilan javob berdi: - O'zing öylab kör, pochcham endigina direktor böldi, men bölsam öqimaganman. Meni menejerlikka tavsiya qilsa, atrofda har xil gaplar köpayardi. Kelajagingizni xavf ostiga qöygim kelmadi. - Biroq, sen faqat men tufayli öqiy olmading-ku?! - Ötmish haqida gapirib nima qilasan,- kulib qöydi u. Ösha yili ukam 26, men esa 29 yoshda edim... Vaqt ötdi. Bir yili ukam qishloqdagi fermerning qiziga uylandi. Töy marosimida, boshlovchi undan söradi: - Kimni hammadan ortiq sevasan va hurmat qilasan? U öylab ham ötirmasdan "Opamni" deb javob berdi va yig'ilganlarga men umuman eslolmagan bir voqeani aytib berdi: - Bolaligimizda boshlang'ich maktabga borish uchun boshqa qishloqqa qatnashimizga tög'ri kelardi. Har kuni opam bilan men maktabga borish va uyga qaytish uchun 2 soat piyoda yurardik. Bir kuni qölqopimning bir poyini yöqotib qöydim. Shunda opam özining bir qölidagisini yechib menga berdi va uzoq yölni bir poy qölqop bilan bosib ötdi. Uyga kelganimizda, uning qöllari sovuqdan shishib ketgandi. Keyin u ancha vaqt qalam ushlay olmadi. Ösha kundan boshlab umrimning söngigacha opamga g'amxörlik qilishga va doim unga yaxshi bölishi uchun harakat qilishga özimga söz berdim... Yig'ilganlar örinlaridan turib qarsak chaldilar va ögirilib menga qaray boshladilar. Zörg'a shu sözlarni ayta oldim: - Butun hayotim uchun eng köp ukamga rahmat aytishim kerak... Közlarimga quvonch yoshlari quyilib kelardi. Ösha yili ukam 30, men esa 33 yoshda edim... | |
|
| |
| Всего комментариев: 0 | |